ยังไม่ถึงเวลาที่จะเรียกว่าไม้ใกล้ฝั่งหรอก อายุแค่ 53 เพิ่งเป็นน้องใหม่ของวัยผู้สูงอายุแล้วให้อยู่ต่อไปอีกอย่างน้อย 20 ปีถึงจะเรียกว่าไม้ใกล้ฝั่งแบบขนานแท้ครับ วัยนี้ถ้าจะดำเนินชีวิตให้ถูกต้องตามคำสอนของหลวงพ่อพุทธทาสต้องบอกว่าเป็นวัยที่กำลังงามสำหรับใคร่ครวญฟื้นฟูความทรงจำชีวิตในอดีตที่ผ่านมาทั้งหมดเท่าที่จำได้ทั้งด้านดีและด้านไม่ดี แล้วให้ลงความเห็นเองว่าอะไรที่เราบกพร่องอะไรที่ดีงาม หลังจากนั้นสมมติว่ามีสิ่งไม่ดีมากกว่าสิ่งดีก็ไม่ใช่ว่าเป็นทุกข์แล้วโทษตัวเอง ท่านอาจารย์พุทธทาสสอนว่าทั้งหมดที่ผ่านมามันเป็นไปตามกรรมเก่าส่วนหนึ่ง อีกส่วนหนึ่งเป็นไปตามกรรมใหม่คือกิเลสของเราเอง ถ้าอยากให้กรรมทั้งสองหมดไปในชาตินี้ก็อยากแนะนำว่าเวลาที่เหลืออยู่อย่างน้อยอีก 20 ปีอย่างที่ว่านี่แหละจงเลือกทำแต่ความดีเพื่อจะเป็นกรรมดีให้เพิ่มพูลด้วยการทำความรู้จักความทุกข์ว่าคืออะไรแต่อย่าไปเป็นทุกข์เสียเอง ท่านสอนให้รู้จักทุกข์ไม่ใช่ให้เป็นทุกข์ เพราะจริงๆแล้วชีวิตคนเรานั้นจะทุกข์ก็ได้ ไม่ทุกข์ก็ได้ คือเลือกได้อยู่แล้วถ้าฉลาดเลือกก็เลือกให้รู้จักความทุกข์ (คือลงมือปฏิบัติธรรมอย่างถูกต้องไม่งมงาย) โดยตัวเราต้องไม่เป็นทุกข์แล้วตัวเราจะอยู่เหนือความทุกข์คือเหนือกรรมนั่นเอง ชีวิตที่เหลือจะได้มีคุณค่ามากกว่าที่จะหายใจทิ้งไปวันๆขาดทุนเปล่าๆ ถ้าอยากจะคุยเรื่องเหล่านี้ก็สามารถมาคุยกับผมได้ทุกเมื่อครับ เพราะนอกจากจะบริโภคซีเกรนกับวิมุติเทวาแล้วก็อยากให้ใช้ชีวิตอย่างมีควาสุขอย่างแท้จริงด้วย

เรื่องปัญหาลิ้นหัวใจผมว่าไม่ค่อยหนักหนาอะไร ถ้าอยากตรวจให้ลงลึกละเอียดละออก็สุดแท้แต่ แต่ที่สำคัญคือเรื่องกำลังใจ เพราะถ้าอยู่อย่างมีความหวังใช้ชีวิตอย่างมีความหมายกำลังใจจะมาเองแล้วโรคหัวใจก็จะถูกเบียดหายไปเองในที่สุด

อย่างคุณนี่ถือว่าจิ๊บจ้อยครับ ขนาดคนที่เป็นโรคหัวใจขั้นรุนแรงถึงกับต้องนอนเกือบตลอดเวลาไม่มีเรี่ยวแรงใดๆยังหายขาดได้ก็ด้วยการใช้ชีวิตที่ถูกต้องสมดุลและลงตัวซึ่งผมก็เคยเล่าให้หลายๆท่านฟังผ่านสื่อต่างๆมาแล้วหลายหน

กำลังใจเป็นแรงกระตุ้นให้ร่างกายผลิตสารคัดหลั่งออกมามากมายที่เป็นประโยชน์ต่อตัวเองเพื่อใช้เป็นยารักษาโรคได้ทุกโรค ให้รู้จักการสร้างกำลังใจแล้วให้คิดอยู่เสมอว่าโรคที่ฉันเป็นมันหายเองได้ด้วยตัวของฉันเอง คิดบ่อยๆด้วยความศรัทธาตนเองแล้วปาฏิหารย์จะปรากฎให้เห็น ไม่นานเกินรอแน่นอนครับ เชื่อผม.....ขอขอบคุณ